Selamlar olsun. Şerefine kalksın bütün kadehler. Selamlar olsun… Çok yaşasın yaşasın yaşasın. Hep yenilenenler !
Biliyorum, uzun zaman oldu. Sakın kızmayın. Çünkü ben kendime yeterince kızdım. Kendimi tekrar etmekten, sıradan olayların korkularına kapılmaktan, ufak şeylerden zevk alamamaktan ne kadar korktuysam o kadar içinde buldum kendimi tüm bunların. Ve bir sabah, ayin gibi bir sabah… Şehirlerarası bir yolculukta yanan bir otobüs gördüm. Muhtemelen ölenler ve sağ kalanlar olacaktı içinde. Hayatı son bulanlar ve şans eseri kurtulup bir zaman sonra, herşeye rağmen hayattan tekrar zevk almaya çalışacak olanlar. Bitiş ve başlangıç arasındaki o noktayı uzakta, bir başka otobüsün penceresinden seyrederken yarım bıraktığım ne varsa tamamlamak için bir söz verdim kendime. Eğer buradaysam, hala nefes alıyorsam, bitene kadar zaman var demek. Sevmek, alabildiğince sevmek için, güneşi kemiklerinde hissetmek gibi bir ömür için, ömür denen o kitabı elimde kalemimle güzel bitirmeye uğraşmak için… Ayağıma takılan herbir prangayı tek tek çıkarıp daha büyük adımlar atabilmek için yeniden buradayım sevgili okur.
Bir Sezen şarkısıyla ” Selamlar olsun! ”
