Secret Garden kitabını duymayanınız yoktur herhalde. Yani ‘ Gizli Bahçe’ Yetişkinlere, içindeki değişik desenlerdeki resimleri boyatarak terapi yapar, kafalarını dağıtmaları için yardımcı olur. Tüm dünyayı saran bu akımın öncüsü ise Amerikalı illustrator, Johanna Basford.
Hikayesi kısaca şöyle: Basford küçüklüğünden beri resim çizmeyi çok seviyor. Hatta zamanla çizimlerini bloğuna da yüklüyor. Bunu farkeden yayıncılar kendisinden bir çocuk boyama kitabı istiyor.O da bu çizimleri çocuklar için değil yetişkinler için çizdiğini söyleyince önce şaşırıp reddediyorlar. Fakat Basford ne yapıp edip editörleri ikna etmeyi başarıyor. Ve 2013’te yayımlanan Secret Garden, dünya genelinde 1,5 milyonluk satış rakamına ulaşmayı başarıyor. Ülkemizde ise Edam Yayınları tarafından Esrarengiz Bahçe adıyla yayımlanan kitap, 150 bin adet sattı. Peki ama bir yandan her şey dijitalleşirken, teknolojiyle ilişkimiz artarken, bir yandan da böyle uğraşlara neden yöneliyoruz ?
”Sanat terapisti Talyaa Vardar’a göre bu kitapların çok satanlar listesine girmesinin en önemli nedeni, insanların hem duygusal hem de zihinsel olarak rahatlama ihtiyacı duyması. Kişinin renklerle oynaması, boyamalar yapmasıysa deşarj olmasını ve kendisini canlı hissetmesini sağlıyor. ”
Hatırlıyorum da ben de severdim resim çizmeyi ya da çizilmiş bir şeyleri boyayıp ‘ben yaptım’ gururuyla bakmayı. Bir gün çizdiğim resimlerden birini, öğretmenimiz panoya asmıştı. Böyle dağların altında çatılı minik bir ev, anne-baba, oyun oynayan çocuklar ve evi saran ağaçlar… Yani demek ki çizdiğimiz birkaç şey bizim için yeterliymiş o zamanlar. Şimdi ise o resim; koca koca binalar, ağaçsız beton yığınları ve robotlaşan bizlerin olduğu hüzünlü bir tabloya dönüştü. İşte tam olarak bu yüzden alıyoruz bu defterleri. Çünkü içimizde hala telaşsız günlerin arasında oyun oynayan bir çocuk var. Ve terapi defterlerinde boyadığımız her sayfaya o çocukla birlikte gülümsüyoruz. Saatten, koşuşturmalardan, dosyalardan sıyrılıyoruz. Birkaç saatliğine de olsa…
